De hersteltechniek Kintsugi of Kintsukuroi is de Japanse kunst van het repareren van gebroken keramiek met goud of zilverkleurige lak en epoxy. Sporen van breuk en herstel dragen in de Japanse schoonheidsleer bij aan de schoonheid van een voorwerp. Door deze manier van herstellen worden de breuklijnen en reparaties onderdeel van de geschiedenis van het voorwerp, waardoor het nog mooier en waardevoller wordt.

Kintsugi kun je zien als een metafoor. Wanneer een schaal gebroken is, kun je de scherven weggooien of kun je er voor kiezen de schaal te repareren. Door de scherven te bewaren en zo goed en kwaad als het gaat te lijmen, wordt de schaal weer gemaakt en kun je de breuklijnen nog zien. De schaal ziet er niet meer precies zo uit als toen deze uit de fabriek kwam. Zo is het ook met ons, door verliezen en kwetsuren zijn/ voelen we ons gebroken en zijn we niet meer wie we waren. Alle gebroken stukken keramiek zouden kunnen staan voor onze levenservaringen, verliezen die hun sporen hebben nagelaten in ons hart, ziel en lichaam. Door deze barsten niet weg te doen, maar juist te repareren en te versieren met goudpoeder, kunnen we laten zien dat we ondanks al deze kwetsuren en ervaringen opnieuw zijn gevormd en geheeld met de nog altijd zichtbare gevolgen van deze kwetsuren.

Het kunnen herstellen na de kwetsuren heeft ook tijd nodig. Met de schaal is het precies zo. Het lukt vaak niet direct om een gebroken schaal te repareren. Je bent misschien wel erg teleurgesteld of boos op jezelf dat je juist deze schaal hebt laten vallen. Je moet eerst nog op zoek naar de juiste materialen om te schaal te kunnen repareren. En als je alles in huis hebt, heb je eerst nog andere klussen die gedaan moeten worden, of stel je het juist uit omdat er aan de schaal veel herinneringen kleven. Wanneer we in ons leven te maken krijgen met verlies en rouw, gaat dit ook zo. Na een verlies kunnen we niet direct te scherven oppakken en repareren. Dit heeft tijd nodig. Tijd om te beseffen dat we een verlies hebben meegemaakt en wat dit voor ons en ons verdere leven zal betekenen. Eerst wil je niet eens denken aan het repareren van de scherven. Maar na verloop van tijd lukt je dit misschien wel. Net als het repareren van de schaal is dit een heel proces. Een proces waarin je de herinneringen aan het verlies niet weg hoeft te stoppen, maar mag omarmen en uiteindelijk mag laten zien dat deze herinneringen bij je horen, onderdeel gaan uitmaken van jouw leven en wie je bent.

Een gebroken schaal, die opnieuw is geheeld met de zichtbare breuklijnen.