Troost wordt als volgt omschreven: het bemoedigen van iemand die lichamelijk of geestelijk lijdt en het verzachten van diens pijn. Troost kan geboden worden met woorden, maar ook door lichamelijk contact. De kern van troosten is dat de getrooste zich niet  alleen en/of verlaten voelt.

In deze tijd van de Coronacrisis zijn er veel mensen aan wie we troost zouden willen geven. Dat is door de beperking van het contact ineens heel lastig geworden. Want op bezoek gaan kan niet meer en een arm om iemand heen slaan of een hand vastpakken mag ook niet.

Het Covid-19 virus zorgt er voor dat onze gebruiken en rituelen rondom rouw niet meer vanzelfsprekend zijn. Mensen die besmet zijn met het virus en stervende zijn, weten zich niet omringd door hun dierbaren. Verzorgend en verplegend personeel is beperkt in wat zij kan en mag betekenen voor iemand die stervend is. Ook bij de uitvaart zelf gelden strengere regels en is het aantal mensen dat afscheid mag nemen beperkt. Dat maakt het rouwproces lastig,  want de sociale steun van de omgeving is een belangrijke vorm van troost. Het geeft je het gevoel dat je niet alleen bent in je verdriet.

Kunnen we dan helemaal niets betekenen voor iemand die steun en troost zo goed kan gebruiken?

Ja zeker wel, ook op afstand kunnen we een vorm van troost bieden aan wie het nodig heeft. Je kunt met elkaar (video) bellen en zo naar iemands verhaal luisteren. Je kunt een kaart of een briefje schrijven en in de bus stoppen, een appberichtje is natuurlijk ook een mogelijkheid. Je kunt een bloemetje bezorgen, een lieve boodschap op de stoep krijten of een pannetje eten voor de deur zetten. Allemaal kleine blijken van aandacht en troost. Wanneer iemand is overleden en je niet bij de uitvaart aanwezig kunt zijn, kun je ook op afstand troost bieden. Misschien kun je door middel van een videoverbinding toch de uitvaart bijwonen. Je kunt jouw herinneringen aan de overledene op papier zetten en deze delen met de nabestaanden. Op het moment van de uitvaart kun je een eigen ritueel houden: steek een kaars aan, draai muziek die jou herinnert aan de overleden persoon en laat dit weten aan de nabestaanden.

Op deze manier kan iemand voelen dat er aan hem of haar gedacht wordt en dat als een troost ervaren.

Tot slot een gedicht van Lentezoet waarvan ik hoop dat het troost kan bieden aan wie het nu nodig heeft: