Het is je vast opgevallen dat de libelle bij mijn praktijk hoort. Het is mijn logo, ontworpen door mijn schoonzus Anniek de Boer. Maar wist je dat de libelle niet zomaar gekozen is als symbool voor mijn praktijk?

De libelle wordt omschreven als een totemdier dat staat voor wijsheid en het vermogen om zich aan te passen aan de omstandigheden. De libelle ziet er teer uit, maar sommige soorten zijn zo sterk en krachtig dat ze de oceaan kunnen overvliegen. De libelle wordt gezien als brenger van lichtheid en daagt je uit om de situatie van een andere kant te bekijken en je (vastgeroeste) patronen te ontstijgen. De libelle kan zich razendsnel aanpassen. Hoe donker een situatie ook lijkt; probeer het te zien in een ander licht.

Dit past goed bij mijn praktijk. Hoe donker de wereld ook lijkt na een verlies of een heftige gebeurtenis. Ik help je om de situatie van meerdere kanten te bekijken, patronen te onderzoeken. Ik ondersteun je om het leven in een ander licht te gaan zien.

In Japan geloven ze ook dat de libelle staat voor ziel van de overleden voorouder die terug is gekomen om geliefden te bezoeken. Dat laatste is voor mij / voor mijn familie ook zo. Vlak voordat mijn moeder overleed hadden we met haar een gesprek. Het ging over iets laten weten als ze er niet meer zou zijn. Al pratend kwamen we op de libelle. We spraken af dat ze zich als libelle zou laten zien als ze er niet meer was. Anderhalve week na haar overlijden was onze middelste zoon jarig. Het was mooi weer en de kinderen speelden buiten. Ik zat op het bankje voor ons huis naar ze te kijken. Plotseling vloog een libelle voorbij en landde op de leuning van het bankje. Voor mij een teken van mijn moeder.

En telkens als er iets bijzonders was en is: haar eerste verjaardag, verhuizen naar een ander huis of met de hele familie bij elkaar zijn, komt ze even voorbij. Ze landde op mijn hand, vloog binnen in ons nieuwe huis of landde op tafel waar we met z’n allen aan zaten.

In de psychologie  noemen ze dit de blijvende verbinding of continuing bond. Voor mij, voor ons,  is dat heel troostend. Het helpt ons te voelen dat er nog altijd een connectie is. Dat mijn moeder zo af en toe zich nog even laat zien en er ook bij is.

Herken jij dit bij jezelf.  Heb jij ook een verbinding met degene die je zo mist? Op welke manier blijf jij verbonden met hem of haar? Heb je net als ik een symbool waarin je diegene herkent?